herb Kołodyn
Blazon: W polu czerwonym czarny monogram "A" z takimże żeleźcem na szczycie. Klejnot: w koronie nad hełmem pięć piór strusich. Labry czerwone czernią podbite.
Herbowni: Kolesiński, Kołodeński, Kołodyjski, Kołodyn, Kołodyński.
Odmiany herbu:
herb Kadyszewicz
Herbowni: Kadysz, Kadyszewicz, Kadyszowicz.
herb Kołodyn IV
herb Piotrowski Kniaź
Piotrowscy herbu własnego - kniaziowie tatarscy, potomkowie (jedna z gałęzi) Najman-Bega, uczestnika Bitwy Grunwaldzkiej.
Protoplasta rodu, Najman-Beg przybył na Litwę w 1409 roku - należał do tego zastępu arystokracji tatarskiej, który pod wodzą Dżalal ad-Dina (późniejszego, krótkotrwałego chana Złotej Ordy), najstarszego syna Tochtamysza, chana Złotej Ordy, został wysłany jako oddział posiłkowy dla wielkiego księcia Witolda w wojnie z zakonem krzyżackim.
Kniaziowie Piotrowscy są potomkami kniazia Iwaszki, chorążego tatarskiej chorągwi wileńskiej, prawnuka Najman-Bega. Był on synem Kadysza i wnukiem Piotra, syna Najmana-Bega. Piotrowscy byli właścicielami Sielec w powiecie oszmiańskim.
Byli jednym z najznamienitszych tatarskich rodów na Litwie. W roku 1525 otrzymali przywilej, że podług starszeństwa rodów mają zajmować pod carewiczem Aziubek-Sołtanem drugie miejsce (pierwsze należało się Ułanom-Assańczukowiczom).
Herb "Piotrowski" jest przyjętą przez kniazia Iwaszkę odmianą rodowego znaku Najmanów, tzw. tamgi, tatarskiego znaku własnościowego. Do naszych czasów dochował się wyłącznie w postaci odcisków pieczęci.
Z braku męskich potomków w połowie XVII wieku pozostał (zapewne) już tylko jeden kniaź Piotrowski, Alej Janyszewicz. W 1647 roku sprzedał on swoją cząstkę majątku w Sielcach i gdzieś wyjechał. "Odtąd o Piotrowskich głucho" (jak to pisze Stanisław Dziadulewicz w swoim "Herbarzu rodów tatarskich w Polsce").
herb Puciata II
Żródła:
Herby Polskie
"Herbarz Polski - od średniowiecza do XX wieku" - Tadeusz Gajl
Herbarz Polski
Herbarz Polski
herb Kołodyn w "Lajsikonik"
herb Piotrowski w "Wikipedii"